لقمان به پسر خود وصیت کرد: ای فرزند، چهار صد پیغمبر را خدمت کردم و چهار هزار حکمت یاد گرفتم. از آن چهار هزار حکمت چهار صد حکمت، از آن چهار صد حکمت- چهل جکمت، از آن چهل حکمت هشت حکمت، را بر گزیدم که اینهاست.

دو چیز را فراموش کن و دو چیز را فراموش نکن و چهار چیز را در جای خود حفظ کن.

دو چیز که باید فراموش کنی: اگر به کسی نیکی کردی فراموش کن2. اگر کسی به تو بدی کرد  آن را هم فراموش کن.

دو چیز که باید فراموش نکنی: 1. یاد خدا را هیچ وقت فراموش نکن. فراموشی و غفلت از خدا علت تمام مصیبت هاست. شیطان دلی را که از یاد خدا غافل شد تصرف می کند و سپس آن دل نابود می شود.2. مرگ را فراموش نکن. انسان وقتی یقین کرد که باید برود، توشه سفر آخرتش را می بندد و کم کم دل از محبت دنیا بر می دارد و به آخرت رو می آورد.

و چهار چیز که باید در مقام خود نگهداری و حفظ کنی: 1. هر گاه به خانه مردم رفتی، مراقب چشم خود باش و به نامحرم نگاه نکن.2. هر گاه میان مردم رفتی زبانت را حفظ کن، بیشتر آفات و بلیاتی که در دنیا و آخرت به انسان می رسد از زبان است. رسول خدا(ص) می فرمایند: هرکس به خدا و روز قیامت ایمان دارد یا سکوت می کند و حرف نمی زند؛ و یا کلام زیبا و سودمند می گوید. قیمت هر کس به کلام اوست. حضرت علی (ع) می فرماید: زبان هرکس نشانه عقل اوست.3. غذای حرام نخور. غذایی که انسان می خورد بر همه اعضا و جوارحش تاثیر می گذارد. غذای حلال قلب را قلب را نورانی و با صفا می کند وانسان را به عبادت خدا متمایل می کند و متوجه امور آخرتش می کند؛ اما غذای حرام قلب را تاریک و قسی می کند و انسان را به انجام دادن گناه متمایل می کند و از توجه به امور آخرت باز می دارد. 4. به نماز توجه داشته باش. دلت را در وقت نماز خواندن حفظ کن و به جای دیگر توجه نکن. نماز اشرف و افضل همه طاعات و عبادت هاست. هیچ عملی همچون نماز بنده را به خدا نزدیک نمی کند.