مومن نزد خدا شریف است و یک موی او را در قبال همه زمین و آسمان نمی دهد. صاحب مال قیمت مال را می داند، خدا یک موی سر مومن را به همه عالم نمی فروشد، شما قیمت خودتان را نمی دانید، لذا گاهی اوقات را ارزان می فروشید. بهلول الاغ لنگی داشت. آن را به حراجی داد تا بفروشد، حراجی شروع به تبلیغات کرد که این الاغ نیست بلکه براق است و همان مَرکبی است که پیامبر اکرم(ص) با آن به معراج رفتند. آن قدر از آن الاغ تعریف کرد که خود بهلول باورش شد و دید حیف است آن را بفروشد؛ لذا فریاد زد نمی فروشم، نمی فروشم و حق الزحمه حراجی را داد و الاغ را پس گرفت. بدن مومن براستی براق است و با آن عبادت می کند و به معراج می رود. هرچه خدا و اولیاء خدا می گویند تو خوبی و با ارزشی، تو باور نمی کنی و خودت را بد و کم ارزش می دانی. مشکل در باور خودت است. شخصی که خود را حقیر و بد می پندارد و لذا خود را ارزان می فروشد، اگر کسی پیدا شود که بتواند برای او حق مطلب را در توصیف ارزش و بزرگی یک دوست اهل بیت ادا کند و آن شخص هم آن را باور کند، دیگر حاضر نخواهد شد آن را در قبال متاع کم ارزش دنیا بفروشد.

*****